0
Αμερικανοί ερευνητές ανακάλυψαν στη Μαδαγασκάρη το καλοδιατηρημένο
κρανίο ενός μεγαλόσωμου θηλαστικού που έμοιαζε με μεγάλη σημερινή
μαρμότα (ένα είδος τρωκτικού) και το οποίο ζούσε πριν από 60 έως 72
εκατ. χρόνια. Είναι το δεύτερο μεγαλύτερο πρώιμο θηλαστικό της εποχής
των δεινοσαύρων που έχει βρεθεί ποτέ, καθώς το ξεπερνά μόνο ο
«Ρεπενομάμους», που έμοιαζε με μεγάλο ασβό. Η ανακάλυψη ρίχνει νέο φως
στην πρώιμη εξέλιξη των θηλαστικών, τα οποία ζούσαν τότε στην τρομερή
σκιά των μεγάλων σαρκοβόρων δεινοσαύρων, έως ότου οι τελευταίοι να
εξαφανιστούν πριν από περίπου 66 εκατ. χρόνια.
Το εύρημα
Ερευνητές με επικεφαλής τον παλαιοντολόγο Ντέηβιντ Κράουζε του
Πανεπιστημίου Stony Brook στη Νέα Υόρκη ανακάλυψαν ένα κρανίο μήκους
12,5 εκατοστών. Το κρανίο ανήκει σε ένα άγνωστο έως τώρα πρωτοθηλαστικό
που ονομάστηκε «Βιντάνα» (Vintana sertichi) και ανήκε στην ευρύτερη
ομάδα των προγόνων των θηλαστικών που αποκαλούνται «Γκοντβανοθήρια» και
ονομάστηκαν έτσι επειδή ζούσαν στην αρχαία ήπειρο Γκοντβάνα.
Ελάχιστα απολιθώματα τόσο πρώιμων θηλαστικών έχουν βρεθεί μέχρι
σήμερα. Η ανακάλυψη πιστεύεται ότι μπορεί να οδηγήσει στο να ξαναγραφτεί
η αρχή της ιστορίας των θηλαστικών κατά την Μεσοζωική εποχή. Οι
επιστήμονες έκαναν λόγο για «την ανακάλυψη της δεκαετίας όσον αφορά την
κατανόηση της βαθιάς ιστορίας των θηλαστικών».
Η ανατομία
Η ανατομική ανάλυση δείχνει ότι η «Βιντάνα» ήταν ένα γρήγορο,
μεγαλομάτικο φυτοφάγο ζώο, με μεγάλη ικανότητα όρασης, ακοής και
όσφρησης, κάτι απαραίτητο για να επιβιώσει στις επικίνδυνες παράκτιες
επίπεδες περιοχές της Ύστερης Κρητιδικής περιόδου, όπου τριγυρνούσαν
δεινόσαυροι με κοφτερά δόντια, τεράστιοι κροκόδειλοι και εξίσου τεράστια
φίδια.
Τα περισσότερα από τα υπόλοιπα θηλαστικά δεν ήσαν μεγαλύτερα από
ποντίκια (που προσπαθούσαν να περάσουν απαρατήρητα κυνηγώντας την τροφή
τους τη νύχτα), αλλά η «Βιντάνα», που είχε βάρος γύρω στα εννιά κιλά,
ήταν πολύ πιο μεγαλόσωμη και αυτό καθιστά ιδιαίτερη την περίπτωσή της.
Ίσως όμως γι’ αυτό, ενώ τα μικρότερα θηλαστικά κατάφεραν να επιβιώσουν
και να εξελιχτούν, η «Βιντάνα» (παρόλο που το όνομά της σημαίνει «Τύχη»
στη γλώσσα της Μαδαγασκάρης) δεν έχει σύγχρονους εξελικτικούς συγγενείς.
Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature».