0
Δύο χρόνια χρειάστηκε το Curiosity για να σπεύσει βραδέως μέχρι τον
κύριο προορισμό του, ένα βουνό ψηλότερο από τις Άλπεις που ορθώνεται στο
μέσο ενός μεγάλου κρατήρα. Το ρομπότ έχει ήδη επιβεβαιώσει ότι ο Άρης
ήταν κάποτε υγρός και φιλόξενος για τη ζωή, ωστόσο τα εκτεθειμένα
πετρώματα του «Όρους Σαρπ» θα μπορούσαν να δώσουν νέα στοιχεία για το
παρελθόν του έρημου σήμερα πλανήτη.
Η απόσταση που χωρίζει τους πρόποδες του βουνού από το σημείο όπου
προσεδαφίστηκε το Curiosity τον Αύγουστο του 2012 είναι μικρότερη από 9
χιλιόμετρα. Δεδομένου όμως ότι το ρομπότ κινείται με μέγιστη ταχύτητα
μόλις 0,14 χιλιόμετρα την ώρα, και χρειάστηκε να σταματήσει πολλές φορές
για να μελετήσει πετρώματα στη διαδρομή, το ταξίδι μέχρι τον κύριο
προορισμό του διήρκεσε 24 μήνες.
«Έπειτα από μια ιστορική προσεδάφιση και μια σειρά επιτυχημένων
επιστημονικών ανακαλύψεων, το επιστημονικό σίκουελ μας περιμένει»
σχολίασε ο Τζιμ Γκριν, διευθυντής του Τμήματος Πλανητικών Επιστημών στα
κεντρικά γραφεία της NASA στην Ουάσινγκτον.
Το κινούμενο επιστημονικό εργαστήριο, σε μέγεθος αυτοκινήτου, εμφάνισε
τρύπες σε τέσσερις από τους έξι αλουμινένιους τροχούς του όταν διέσχισε
μια περιοχή με αιχμηρές πέτρες, και οι υπεύθυνοι της αποστολής
χρειάστηκε να αλλάξουν το δρομολόγιο για να αποφύγουν περαιτέρω φθορές.
Το Curiosity θα αρχίσει τώρα να εξερευνά τους πρόποδες στη νότια πλευρά
του βουνού -τα διαδοχικά στρώματα από τα οποία σχηματίζεται το Όρος
Σαρπ, ύψους 5.,5 χιλιομέτρων, δίνουν μια εικόνα για τα διαδοχικά στάδια
στην εξέλιξη του πλανήτη.
 |
| Το Όρος Σαρπ, ύψους 5,5 χλμ, όπως φωτογραφήθηκε από το Curiosity το Σεπτέμβριο του 2012. Τα χρώματα πλησιάζουν αυτά που θα έβλεπε το ανθρώπινο μάτι |
Το
Όρος Σαρπ βρίσκεται στο κέντρο του Κρατήρα Γκέιλ, με διάμετρο γύρω στα
150 χιλιόμετρα -είναι ουσιαστικά μια μεγάλη τρύπα στο έδαφος του Άρη που
επέτρεψε στους επιστήμονες να κοιτάξουν πιο πίσω στο γεωλογικό παρελθόν
του πλανήτη.
Η μεγάλη ανακάλυψη του Curiosity ήρθε στον πρώτο χρόνο μετά την άφιξή
του: μέσα στη λεκάνη του κρατήρα ο ρομποτικός γεωλόγος ανακάλυψε
ιζηματογενή πετρώματα που περιέχουν άργιλο και πρέπει να σχηματίστηκαν
παρουσία υγρού νερού.
Το συμπέρασμα ήταν ότι η περιοχή φιλοξενούσε κάποτε μια λίμνη γλυκού
νερού η οποία θα μπορούσε να είχε παράσχει κατάλληλες χημικές συνθήκες
και θρεπτικά συστατικά για την εμφάνιση μικροβιακής ζωής.
Η εξερεύνηση συνεχίζεται.