0
Η πλέον αναγνωρίσιμη και πολυπόθητη σκηνή ενός καλού γουέστερν δεν είναι
άλλη από την παραδοσιακή μονομαχία με τα κολτ, εκεί που ο εκπρόσωπος
του νόμου τίθεται απέναντι στον παράνομο με τα χέρια ανοιχτά για να
φανεί ποιος είναι γρηγορότερος στο τράβηγμα.
Στην πραγματικότητα βέβαια οι εν λόγω σκηνές λάμβαναν χώρα μόνο στο
σινεμά, καθώς σπάνια τις συναντούσες στην Άγρια Δύση, εκεί δηλαδή που τα
πράγματα ήταν σαφώς λιγότερα ιπποτικά από όσο μας δίδαξε το Χόλιγουντ.
Ο Wild Bill Hickok, για παράδειγμα, πυροβολήθηκε στην πλάτη την ώρα που
έπαιζε χαρτιά, βρίσκοντας έναν όχι και τόσο ένδοξο θάνατο.
Παρά ταύτα, ανάμεσα στους λωποδύτες, τους κακοποιούς και τους αστυνόμους
της εποχής υπήρξαν και μια χούφτα σκληροτράχηλων πιστολέρο, οι
περιπέτειες των οποίων σφυρηλάτησαν τον μύθο της Άγριας Δύσης και έγιναν
η βάση πάνω στην οποία χτίστηκε η χολιγουντιανή εποποιία.
Ben Thompson
Τζογαδόρος, παράνομος, πιστολέρο και κάποιες φορές συνταγμένος με τις δυνάμεις του νόμου, ο Ben Thompson έγινε μια από τις γνωστότερες μορφές της Άγριας Δύσης. Ξεκίνησε την εγκληματική του καριέρα σε ηλικία 17 ετών, όταν μαχαίρωσε τζογαδόρο που τον κατηγόρησε για κλεψιά, και έγινε κατόπιν άσος στο σημάδι. Ο αστραπιαία γρήγορος πιστολέρο σκότωσε μάλιστα δύο άντρες σε ξεκαθάρισμα λογαριασμών την Παραμονή Χριστουγέννων του 1876, εξασφαλίζοντας την αθανασία του κολτ του. Καθώς η κακή φήμη τον ακολουθούσε έκτοτε, θέλησε κάποια στιγμή να απαλλαγεί από το στερεότυπο του παράνομου, γι’ αυτό και αποδέχτηκε τη θέση του σερίφη στο Όστιν του Τέξας, σκότωσε όμως πάνω στα νεύρα του ιδιοκτήτη θεάτρου της πόλης (Jack Harris) και αναγκάστηκε να παραιτηθεί από όργανο του νόμου. Τα πρωτοπαλίκαρα του Harris δεν το ξέχασαν φυσικά αυτό και εξαπέλυσαν ανθρωποκυνηγητό εναντίον του, με τον ίδιο να βρίσκει άδοξο θάνατο το 1884, όταν σκοτώθηκε παρέα με τον φίλο του και δαιμόνιο πιστολέρο επίσης King Fisher την ώρα που παρακολουθούσαν παράσταση της όπερας!
Wyatt Earp
Ο περίφημος σερίφης είναι από τις θρυλικότερες μορφές της Άγριας Δύσης, σωστό φόβητρο για κάθε παράνομο που έμπαινε στην περιοχή του. Ο ίδιος αναλάμβανε μάλιστα περιοχές που μαστίζονταν από παρανομία και έγκλημα και κανείς δεν ήθελε να πάει, την ίδια ώρα που πήρε μέρος σε σωρεία διαβόητων μονομαχιών του 19ου αιώνα. Η πλέον μυθική είναι αναμφίβολα η συμπλοκή στο Corral (1881), όταν ο Earp, τα δυο αδέρφια του Morgan και Virgil, αλλά και ο φίλος του Doc Holliday αντιμετώπισαν μια ομάδα καουμπόι που ξεστράτισαν και λήστεψαν άμαξα. Τρεις παράνομοι σκοτώθηκαν στη μονομαχία και όλοι τραυματίστηκαν, εκτός φυσικά από τον Wyatt, σε ένα αιματηρό γεγονός που ξεσήκωσε όλους τους παράνομους κατά του Earp και της παρέας του. Εκείνος τότε οργάνωσε μια ομάδα εκδίκησης, καθώς ο ένας αδερφός του σκοτώθηκε και ο άλλος τραυματίστηκε επανειλημμένα, τη διαβόητη «Vendetta Ride», σκοτώνοντας όποιον είχε σχέση με τα φονικά, πριν εγκαταλείψουν τελικά την περιοχή. Ο Earp βγήκε όρθιος από πολλές μονομαχίες και ενέδρες, σκοτώνοντας κάπου 8-30 φονιάδες (ανάλογα με τις πηγές), με τα κατορθώματά του να παραμένουν μνημειώδη για τη ζωή της Άγριας Δύσης.
King Fisher
Λιγότερο γνωστός, αν και εξίσου φονικός με τους διασημότερους συναδέλφους του, ο παράνομος πιστολέρο John King Fisher μπαινόβγαινε στη φυλακή ήδη από τα 16 του. Ήταν όμως στις αρχές του 1870 όταν θα γινόταν γνωστός από άκρη σε άκρη, όταν αυτός και η συμμορία του χτυπούσαν ράντσα του Μεξικού. Πάντα καλοντυμένος και περιποιημένος, φορούσε φανταχτερά κοστούμια και είχε τα ρεβόλβερ του διακοσμημένα με ελεφαντόδοντο, αν και τη φήμη του ως δανδή την ξεπερνούσε φυσικά η έφεσή του στο έγκλημα και τη βία. Δεν είχε μάλιστα ενδοιασμό να γαζώσει τρία μέλη της συμμορίας του όταν προέκυψαν θέματα μοιρασιάς της λείας και κατόπιν 7 μεξικανούς διεκδικητές της περιουσίας του. Όπως είπαμε όμως, το τέλος του ήταν αρκούντως άδοξο, όταν τον πυροβόλησαν πισώπλατα την ώρα που απολάμβανε την όπερά του με τον καλό του φίλο Ben Thompson.
Dallas Stoudenmire
Σαν τον Wyatt Earp, ο σερίφης Dallas Stoudenmire δεν ήταν κάποιος που θα ήθελε ο κακοποιός στο κατόπι του. Αφού πήρε μέρος στον Εμφύλιο Πόλεμο και τραυματίστηκε μπόλικες φορές, έγινε κατόπιν φόβος και τρόμος στο κακόφημο Ελ Πάσο του Τέξας. Έχοντας αναλάβει καθήκοντα σερίφη εδώ και τρεις μέρες, μπλέχτηκε σε μια από τις πλέον θρυλικές μάχες της Άγριας Δύσης, που έμεινε κοινώς γνωστή ως «Τέσσερις Νεκροί σε Μονομαχία Πέντε Δευτερολέπτων»! Λίγες μέρες μετά, όλοι οι κακοποιοί του Τέξας τον είχαν στην μπούκα, οργανώνοντας μια αιματοβαμμένη εκστρατεία για την εξόντωσή του. Σε λιγότερο από έναν χρόνο, ο Stoudenmire είχε σκοτώσει άλλους 6 παράνομους στη γραμμή του καθήκοντος, κερδίζοντας τη φήμη του τρομακτικότερου σερίφη του Τέξας. Η τύχη του βέβαια δεν θα διαρκούσε για πάντα, καθώς το 1882 μπλέχτηκε σε καυγά με ομάδα παράνομων που κλιμακώθηκε σε μακελειό. Τον βρήκαν νεκρό με τρεις σφαίρες στο σώμα του.
Billy The Kid
Ο Henry McCarty, επίσης γνωστός ως William H. Bonney ή απλά Billy the Kid, ξεκίνησε τη διαβόητη εγκληματική του καριέρα ως αλογοκλέφτης και μικροκακοποιός, με τον πρώτο του φόνο να έρχεται σε ηλικία 18 ετών. Και καθώς η μοίρα έχει χιούμορ, στρατολογήθηκε το 1877 στις τάξεις της αστυνομίας, σύμφωνα με το διάταγμα «Lincoln County War» που επιστράτευε τους κακοποιούς, κυνηγώντας με τα όργανα της τάξης ομάδα διεφθαρμένων επιχειρηματιών που είχαν σκοτώσει αθώο αγρότη. Οι «Ρυθμιστές» (Regulators), όπως λεγόταν η ομάδα του, έμειναν θρυλικοί για την ασύλληπτη και απρόκλητη βία τους, κάτι που θα τους μετέτρεπε σύντομα στα μάτια του κόσμου σε κακούς, ακόμα χειρότερους και από τους εγκληματίες που κυνηγούσαν. Απτόητη η παρέα, συνέχισε να σκοτώνει ό,τι κινείται, εκτελώντας τρεις ανθρώπους μέσα σε τρεις μέρες, αναγκάζοντας την αστυνομία να κηρύξει τη διάλυση της ομάδας και να συλλάβει όλα τα μέλη της, εκτός φυσικά από τον Billy The Kid, που πρόλαβε να το σκάσει. Τότε σχημάτισε μια ομάδα κανονικών παρανόμων και αύξησε τη φήμη του σκοτώνοντας μερικούς ακόμα σερίφηδες, βοηθούς τους και τζογαδόρους, πριν τον συλλάβουν και τον καταδικάσουν σε θάνατο. Κατάφερε όμως και πάλι να αποδράσει, σκοτώνοντας τους δυο φύλακες, σε κάτι που πυροδότησε το μεγαλύτερο ίσως ανθρωποκυνηγητό της αστυνομίας στα χρόνια της Άγριας Δύσης! Έπειτα από τρεις μήνες φυγάς, σκοτώθηκε τελικά από τον περίφημο σερίφη Pat Garrett και τους δύο βοηθούς του (1881). Ο Billy the Kid εξόντωσε περί τους 21 άντρες, αν και ο συνολικός αριθμός δεν αποτελεί αντικείμενο γενικευμένης συναίνεσης.
Wild Bill Hickok
Άλλη μια μνημειώδης φιγούρα της Άγριας Δύσης, ο Wild Bill Hickok ήταν ηθοποιός, τζογαδόρος, όργανο του νόμου και πιστολέρο φυσικά τρομερός, ένας από τους πλέον γρήγορους στον καιρό τους. Ξεκίνησε την καριέρα του ως αναβάτης και φρουρός της ταχυδρομικής υπηρεσίας Pony Express και απέκτησε γρήγορα φήμη ζηλευτή όταν σκότωσε τον παράνομο David McCanles με μία και μόνο μία σφαίρα από τεράστια απόσταση! Κατέχει μάλιστα την τιμή να έχει πάρει πράγματι μέρος σε μια «κινηματογραφική» μονομαχία αλά γουέστερν, σκοτώνοντας τον αντίπαλο (Davis Tutt), όταν ο τελευταίος τον προκάλεσε σε μάχη για χρέη στα χαρτιά. Το 1869, ο Hickok φόρεσε το αστέρι στο πέτο γινόμενος σερίφης του Κάνσας. Έκανε μάλιστα καλό σεφτέ στη νέα του θέση ξεπαστρεύοντας δύο κακοποιούς στον πρώτο του μήνα στη δουλειά. Ήταν τόσο καλός και γρήγορος στο κολτ που δεν μπορούσαν να τον αντιμετωπίσουν στα ίσα, γι’ αυτό και τον πυροβόλησαν στο πίσω μέρος του κεφαλιού την ώρα που έπαιζε πόκερ. Το γεγονός έλαβε χώρα στη Νότια Ντακότα το 1876, όταν ο τζογαδόρος Jack McCall τον έφαγε μπαμπέσικα επειδή ο Hickok τον είχε προσβάλει στην παρτίδα.
Clay Allison
Γνωστός για το άστατο του χαρακτήρα του και το βίαιο ταμπεραμέντο του, ο Clay Allison ήταν η επιτομή του διαταραγμένου ψυχικά φονιά-πιστολέρο της Άγριας Δύσης. Αφού πήρε μέρος με τη Συνομοσπονδία στον Εμφύλιο Πόλεμο, αποστρατεύτηκε άρον-άρον όταν χτύπησε στο κεφάλι και άρχισε να επιδεικνύει περίεργη συμπεριφορά. Και εδώ ακριβώς αποδίδουν οι ιστορικοί τις σοκαριστικά βίαιες πράξεις του, όπως όταν αποκεφάλισε άνδρα και κουβάλησε το κεφάλι του στο αγαπημένο του σαλούν! Μετά το γεγονός αυτό που σφράγισε τη φήμη του, ο Allison στράφηκε στο εσωτερικό του κύκλου του ξεπαστρεύοντας ουκ ολίγους παράνομους. Αξιομνημόνευτο χαρακτηριστικό είναι όταν σκότωσε εχθρό του αφού τον είχε καλέσει για φαγητό, λέγοντας αμέσως μετά: «Δεν ήθελα να στείλω τον φουκαρά στον άλλο κόσμο με άδειο στομάχι»! Για τον τύπο που έζησε σε τέτοιο ρίσκο και παρανομία, ο θάνατος θα ερχόταν σχετικά ειρωνικά και μουλωχτά: το 1887 έπεσε από άμαξα και έσπασε τον λαιμό του. Στον τάφο του έγραψαν: «Clay Allison. Τζέντλεμαν. Πιστολέρο. Δεν σκότωσε ποτέ κανέναν που δεν ήθελε σκότωμα».
Jim «Killer» Miller
Θανάσιμα θανάσιμος και φονικός στο έπακρο, ο «Killer» Miller ήταν τόσο καλός πληρωμένος δολοφόνος που τα συμβόλαια έπεφταν βροχή. Αν ήθελες να βγάλεις κάποιον από τη μέση, ήταν ο Νο 1 άνθρωπος να απευθυνθείς, καθώς το πλούσιο βιογραφικό του μόστραρε τουλάχιστον 14 δολοφονίες, αν και ο θρύλος εκτοξεύει τον αριθμό στις 50! Ένα μόνο από τα χαρακτηριστικά σκηνικά του ήταν η αντιπαράθεσή του με τον σερίφη Bud Frazer για την εμπλοκή του Miller στη δολοφονία ιδιοκτήτη ράντσου: ο Miller τράβηξε γρηγορότερα το πιστόλι από τον Frazer, οι βοηθοί του όμως τον γάζωσαν με 6 σφαίρες στο σώμα. Εκείνος, αφού ξεπάστρεψε τα πρωτοπαλίκαρα του σερίφη, έφυγε ανενόχλητος και ολοζώντανος με τη συμμορία του, κι αυτό γιατί φορούσε πάντα μεταλλική πλάκα κάτω από τα ρούχα του, η οποία σταματούσε τις σφαίρες που έγραφαν το όνομά του! Δύο χρόνια αργότερα, ο Miller ξανασυνάντησε τον σερίφη και αυτή τη φορά φρόντισε να τον βγάλει από τη μέση με την ολοκαίνουρια καραμπίνα του. Πλέον η φήμη του είχε φτάσει στα πέρατα της Άγριας Δύσης και δεν προλάβαινε να εκτελεί συμβόλαια θανάτου, που περιλάμβαναν από πολιτικά πρόσωπα μέχρι και τον τρομερό σερίφη Pat Garrett, όλοι τους θύματα του δαιμόνιου πιστολέρο. Οι μέρες αιματοχυσίας έφτασαν όμως στο τέλος τους το 1909, όταν συνελήφθη για τον φόνο ενός ακόμη σερίφη και ο οργισμένος όχλος όρμησε στο κρατητήριο και τον λιντσάρισε σε γειτονικό αχυρώνα. Αχαλίνωτος μέχρι το τέλος, πήδηξε μόνος του από το ικρίωμα βρίζοντας θεούς και δαίμονες.
Tom Horn
Ο Tom Horn πέρασε ένα καλό μέρος της ζωής του ως νόμιμος, αστυνόμος δηλαδή και κατόπιν ντετέκτιβ, αν και όλοι ήξεραν την αλήθεια: ήταν ένας από τους πιο ψυχρούς φονιάδες της Άγριας Δύσης ντυμένος απλώς με τα χρώματα του νόμου. Ξεκινώντας από τη δεκαετία του 1880, στα χρονικά του περιλαμβάνονταν οι συλλήψεις πολλών διαβόητων φονιάδων, με τον ίδιο να βρίσκει θέση ακόμα και στην περίφημη αστυνομική υπηρεσία Pinkerton Detective Agency ως κυνηγός επικηρυγμένων. Καθοριστική στιγμή το 1894, όταν η μανία του για φονικά άφησε 17 νεκρούς, με τον ίδιο να αναγκάζεται έτσι να παραιτηθεί από όργανο του νόμου και να κάνει αυτό στο οποίο είχε πραγματική κλίση: πληρωμένος δολοφόνος. Αφού ξεπάστρεψε επί πληρωμή 20 ακόμα άμοιρους ανθρώπους στα επόμενα χρόνια, πιάστηκε τελικά και κρεμάστηκε το 1901, όταν δολοφόνησε ένα 14χρονο αγόρι, σε μια υπόθεση που αρκετά ειρωνικά ήταν αθώος! Εδώ ο θρύλος των 50 και πλέον σκοτωμών που αποδίδεται σε τόσους και τόσους καλούς και κακούς πιστολέρο φαίνεται να επιβεβαιώνεται ιστορικά.
John Wesley Hardin
Στη σχετικά σύντομη εγκληματική ζωή του, ο φημισμένος παράνομος Hardin μετατράπηκε σε έναν από τους πλέον διψασμένους για αίμα φονιάδες της Άγριας Δύσης, καθώς του αποδίδονται όχι λιγότεροι από 42 (σχεδόν επιβεβαιωμένοι) θάνατοι. Γιος πάστορα, ο Hardin έδειξε την έφεσή του στη βία ήδη από νωρίς, όταν μαχαίρωσε συμμαθητή του στην αυλή του σχολείου! Ήταν μόλις 14 ετών και την επόμενη χρονιά έπιασε για τα καλά δουλειά: σκότωσε πρώην σκλάβο και μετά τρεις στρατιώτες της Ένωσης, πριν το βάλει στα πόδια και γίνει φυγάς για να γλιτώσει τις συνέπειες του νόμου. Άλλοι τρεις άντρες έπεσαν στο χώμα από τα δύο πιστόλια που είχε ζωσμένα στο στέρνο του, πριν συλληφθεί σε ηλικία 17 ετών για τη δολοφονία σερίφη του Τέξας. Δεν πρόλαβε όμως να περάσει από δίκη, καθώς έκλεψε το κολτ του δεσμοφύλακα και τον σκότωσε την ώρα που τον οδηγούσαν στη δικαστική αίθουσα. Μετά μπήκε στη δούλεψη του Wild Bill Hickok, εγκατέλειψε όμως τη θέση του πολύ-πολύ νωρίς, όταν σκότωσε ένοικο του ξενοδοχείου που διέμενε γιατί τον ενοχλούσε το ροχαλητό του. Στα 25 του πια και διαβόητος σε όλες τις ΗΠΑ, ο Hardin συνελήφθη από ειδική ομάδα σερίφηδων του Τέξας που φτιάχτηκε για να τον κυνηγήσει και πέρασε τα υπόλοιπα 16 χρόνια στη φυλακή, πριν απελευθερωθεί στα 41 του χρόνια. Σωφρονισμένος πια, αποφάσισε τώρα να ακολουθήσει τον βίο της αρετής. Μέχρι και στη νομική σχολή γράφτηκε για να αλλάξει σελίδα στη ζωή του, αν και δεν έμελλε να ξεφύγει από το ζοφερό παρελθόν του: το 1895 τον πυροβόλησε στην πλάτη αστυνομικός, όταν ο πρώην κακοποιός έκανε την εμφάνισή του στην πόλη που τον έτρεμε όσο καμιά, το Ελ Πάσο του Τέξας.