0
Οργανικά υλικά τα οποία θα μπορούν να προσαρμόζονται στο περιβάλλον
και να αυτοεπιδιορθώνονται σε περίπτωση βλάβης οραματίζονται τώρα οι
επιστήμονες.
Η καλλιτέχνις Αλεξάντρα Ντέιζι Τζίνσμπεργκ από το
Πανεπιστήμιο του Γουόρικ σε συνεργασία με ειδικούς από το Tμήμα
Συνθετικής Βιολογίας του Imperial College του Λονδίνου προσπαθούν να
αναπτύξουν τα μέρη αυτοκινήτου του μέλλοντος.
Στόχος των επιστημόνων είναι η ανάπτυξη υλικών που θα
συμπεριφέρονται σαν ζωντανοί οργανισμοί. Η Τζίνσμπεργκ πιστεύει ότι
αυτοκίνητα νέας γενιάς κατασκευασμένα από τέτοιου είδους «έξυπνα» υλικά
θα είναι σε θέση να αντιδρούν στις αλλαγές του περιβάλλοντος,
λαμβάνοντας την κατάλληλη μορφή κάθε φορά ή να «επουλώνονται» από μόνα
τους σε περίπτωση π.χ. υλικών ζημιών.
«Ζωντανά» υλικά στα σκαριά
Παρά το γεγονός ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να πάρει τουλάχιστον μια δεκαετία μέχρι να υλοποιηθεί, η καλλιτέχνις υποστηρίζει ότι οι επιστήμονες ήδη εργάζονται πυρετωδώς για την ανάπτυξη καινοτόμων «ζωντανών» υλικών. Κάτι τέτοιο, συνεχίζει, πέρα από τον σχεδιασμό των οχημάτων, θα μπορούσε να αλλάξει τη γραμμή παραγωγής της αυτοκινητοβιομηχανίας, καθώς θα στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό πλέον σε βιολογικές διαδικασίες.
«Δεν λέω ότι αυτό είναι το μέλλον» αναφέρει η Τζίνσμπεργκ, «αλλά αναρωτιέμαι ποιες αξίες θα επιθυμούσαμε σε ένα βιολογικό μέλλον και ποιες θα ήταν οι καλύτερες δυνατές εφαρμογές σε περίπτωση που θα μπορούσαμε να σχεδιάσουμε "ζωντανά" αντικείμενα».
Εμβιομηχανική επανάσταση
«Για παράδειγμα, στο κομμάτι της αυτοκινητοβιομηχανίας, η εταιρεία θα έδινε το σασί και τον τελικό σχεδιασμό του οχήματος στα κατά τόπους εργαστήριά της σε όλο τον κόσμο. Αντί δηλαδή να κατασκευάζει αυτοκίνητα σε μια κεντρική μονάδα και να τα διανέμει σε παγκόσμια κλίμακα, η εταιρεία θα αναπτύσσει το "κέλυφος" των οχημάτων στα κατά τόπους εργαστήριά της, χρησιμοποιώντας τοπικά βιολογικά υλικά και διαδικασίες» οραματίζεται η ίδια.
Κάτι τέτοιο, κατά την Τζίνσπεργκ, θα μπορούσε να σημαίνει ότι στις δασώδεις περιοχές τα μέρη των οχημάτων θα κατασκευάζονται από ξύλο ενώ σε παραθαλάσσιες περιοχές θα μπορούν, για παράδειγμα, να περιέχουν φύκια κ.τ.λ.
«Το αμάξωμα του μέλλοντος θα μπορεί να είναι φτιαγμένο από υλικά που χαρακτηρίζουν κάποιες περιοχές ή από υλικά που αποτελούν προϊόν των πεδίων της Εμβιομηχανικής και της Συνθετικής Βιολογίας. Θα μπορούσαμε άραγε να αναθεωρήσουμε τη διαδικασία γύρω από τον σχεδιασμό αντικειμένων; Αντί να αγοράζουμε και να πετάμε πράγματα, τα προϊόντα θα μπορούσαν να αποκτήσουν νέο κύκλο ζωής που θα αλλάζουν τις προσδοκίες μας ως προς τη διαδικασία της κατανάλωσης» αναφέρει η καλλιτέχνις.
Ηδη οι επιστήμονες εξετάζουν υλικά όπως π.χ. η χιτίνη - η οποία αποτελεί ένα είδος βιολογικού πλαστικού και εντοπίζεται σε έντομα και στο κέλυφος του κάβουρα, όπως επίσης και σε βιοπλαστικά από καλαμπόκι - ή μια μορφή «έξυπνου» τσιμέντου το οποίο με τη βοήθεια βακτηρίων εκκρίνει... ασβεστόλιθο όταν έρθει σε επαφή με νερό. Τέτοια και άλλα νέα υλικά θα μπορούσαν να μεταλλάξουν το τοπίο της παραγωγικής διαδικασίας αλλά και τη διάρκεια ζωής των παραγόμενων προϊόντων.
Και αν όλα αυτά φαντάζουν πολύ μακρινά για εμάς, τα δισέγγονά μας ίσως οδηγούν «ζωντανά» αυτοκίνητα...
«Ζωντανά» υλικά στα σκαριά
Παρά το γεγονός ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να πάρει τουλάχιστον μια δεκαετία μέχρι να υλοποιηθεί, η καλλιτέχνις υποστηρίζει ότι οι επιστήμονες ήδη εργάζονται πυρετωδώς για την ανάπτυξη καινοτόμων «ζωντανών» υλικών. Κάτι τέτοιο, συνεχίζει, πέρα από τον σχεδιασμό των οχημάτων, θα μπορούσε να αλλάξει τη γραμμή παραγωγής της αυτοκινητοβιομηχανίας, καθώς θα στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό πλέον σε βιολογικές διαδικασίες.
«Δεν λέω ότι αυτό είναι το μέλλον» αναφέρει η Τζίνσμπεργκ, «αλλά αναρωτιέμαι ποιες αξίες θα επιθυμούσαμε σε ένα βιολογικό μέλλον και ποιες θα ήταν οι καλύτερες δυνατές εφαρμογές σε περίπτωση που θα μπορούσαμε να σχεδιάσουμε "ζωντανά" αντικείμενα».
Εμβιομηχανική επανάσταση
«Για παράδειγμα, στο κομμάτι της αυτοκινητοβιομηχανίας, η εταιρεία θα έδινε το σασί και τον τελικό σχεδιασμό του οχήματος στα κατά τόπους εργαστήριά της σε όλο τον κόσμο. Αντί δηλαδή να κατασκευάζει αυτοκίνητα σε μια κεντρική μονάδα και να τα διανέμει σε παγκόσμια κλίμακα, η εταιρεία θα αναπτύσσει το "κέλυφος" των οχημάτων στα κατά τόπους εργαστήριά της, χρησιμοποιώντας τοπικά βιολογικά υλικά και διαδικασίες» οραματίζεται η ίδια.
Κάτι τέτοιο, κατά την Τζίνσπεργκ, θα μπορούσε να σημαίνει ότι στις δασώδεις περιοχές τα μέρη των οχημάτων θα κατασκευάζονται από ξύλο ενώ σε παραθαλάσσιες περιοχές θα μπορούν, για παράδειγμα, να περιέχουν φύκια κ.τ.λ.
«Το αμάξωμα του μέλλοντος θα μπορεί να είναι φτιαγμένο από υλικά που χαρακτηρίζουν κάποιες περιοχές ή από υλικά που αποτελούν προϊόν των πεδίων της Εμβιομηχανικής και της Συνθετικής Βιολογίας. Θα μπορούσαμε άραγε να αναθεωρήσουμε τη διαδικασία γύρω από τον σχεδιασμό αντικειμένων; Αντί να αγοράζουμε και να πετάμε πράγματα, τα προϊόντα θα μπορούσαν να αποκτήσουν νέο κύκλο ζωής που θα αλλάζουν τις προσδοκίες μας ως προς τη διαδικασία της κατανάλωσης» αναφέρει η καλλιτέχνις.
Ηδη οι επιστήμονες εξετάζουν υλικά όπως π.χ. η χιτίνη - η οποία αποτελεί ένα είδος βιολογικού πλαστικού και εντοπίζεται σε έντομα και στο κέλυφος του κάβουρα, όπως επίσης και σε βιοπλαστικά από καλαμπόκι - ή μια μορφή «έξυπνου» τσιμέντου το οποίο με τη βοήθεια βακτηρίων εκκρίνει... ασβεστόλιθο όταν έρθει σε επαφή με νερό. Τέτοια και άλλα νέα υλικά θα μπορούσαν να μεταλλάξουν το τοπίο της παραγωγικής διαδικασίας αλλά και τη διάρκεια ζωής των παραγόμενων προϊόντων.
Και αν όλα αυτά φαντάζουν πολύ μακρινά για εμάς, τα δισέγγονά μας ίσως οδηγούν «ζωντανά» αυτοκίνητα...