0
«Δεν βρήκαμε τίποτα» παραδέχονται οι ερευνητές μιας από τις μεγαλύτερες
μελέτες που έχουν πραγματοποιηθεί ως σήμερα για τα γονίδια της υψηλής
νοημοσύνης.
Προηγούμενες μελέτες σε ομοζυγωτικούς και ετεροζυγωτικούς διδύμους έχουν
δείξει, σχεδόν πέρα από κάθε αμφιβολία, ότι η υψηλή νοημοσύνη έχει
ισχυρό γενετικό υπόβαθρο.
Η νέα έρευνα δείχνει τώρα να επιβεβαιώνει τις υποψίες ότι το υψηλό IQ
έχει μεν ισχυρή γενετική βάση, πρέπει όμως να επηρεάζεται από πολλά
διαφορετικά γονίδια, καθένα από τα οποία έχει μικρή μόνο επίδραση, και
όχι από λίγα γονίδια που θα ήταν εύκολο να εντοπιστούν.
Η τελευταία μελέτη παρουσιάζεται από την «Κοινοπραξία Γενετικού
Συσχετισμού Κοινωνικών Επιστημών», μια διεθνή ερευνητική ομάδα που
εξετάσει τη σχέση των γονιδίων με τις γνωσιακές ικανότητες και τη
συμπεριφορά.
Οι ερευνητές εξέτασαν γενετικά δεδομένα σε 106.000 άτομα, από τα οποία
τα 24.000 είχαν υποβληθεί σε τεστ νοημοσύνης. Εντόπισαν μόνο τρεις
γενετικές ποικιλομορφίες που σχετίζονται με τα χρόνια εκπαίδευσης και με
το IQ, αν και η επίδρασή τους ήταν εξαιρετικά μικρή.
Καθεμία από τις τρεις ποικιλομορφίες εκτιμάται ότι αντιστοιχεί σε αύξηση
μόλις 0,3 μονάδων στο τεστ IQ. Αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι που φέρουν
και τις τρεις ποικιλομορφίες σε δύο αντίγραφα η καθεμία (ένα από τον
πατέρα και ένα από τη μητέρα) θα ήταν μόλις 1,8 μονάδες εξυπνότερος σε
σχέση με κάποιον που δεν φέρει καμία από τις ποικιλομορφίες.
Είναι προφανές ότι οι τρεις ποικιλομορφίες που αναγνωρίστηκαν δεν είναι
δυνατό να εξηγήσουν την ποικιλότητα της νοημοσύνης στο γενικό πληθυσμό, αναφέρει η ερευνητική κοινοπραξία στην αμερικανική επιθεώρηση PNAS.
«Δεν βρήκαμε τίποτα» παραδέχεται στο δικτυακό τόπο του Nature ο Ντάνιελ Μπέντζαμιν του Πανεπιστημίου Cornell στη Νέα Υόρκη, ένας από τους σχεδιαστές της μελέτης.
Όπως εκτιμά ο ερευνητής, ο μεγάλος αριθμός και η μικρή επίδραση των
γονιδίων που συνδέονται με τη νοημοσύνη σημαίνει ότι ο εντοπισμός τους
θα απαιτήσει πολύ μεγαλύτερες μελέτες, με τουλάχιστον ένα εκατομμύριο
συμμετέχοντες.