0
Μπορεί να λένε συχνά ότι τα διαμάντια είναι ο καλύτερος φίλος της γυναίκας, τα συγκεκριμένα όμως είναι στα σίγουρα ο χειρότερος εχθρός τους.
Κι αυτό γιατί το διαχρονικό σύμβολο της χλιδής και της ομορφιάς συνδέεται πολλές φορές με ζοφερές ιστορίες θανάτου, θλίψης και κακοτυχίας.
Τα διαμάντια της ιστορίας μας λοιπόν, που μπορούν να βρεθούν σε διαδήματα, κολιέ, σκουλαρίκια και άλλα κοσμήματα, έχουν μείνει διαβόητα για τις περιπέτειες στις οποίες έβαλαν τους κατόχους τους, κάνοντας τη λέξη «κατάρα» να έρχεται αβίαστα στα χείλη όλων.
Κι έτσι ο στιλπνός άνθρακας μετατρέπεται σε σύμβολο κακοδαιμονίας...
Διαμάντι Τέιλορ-Μπάρτον
Οι Ρίτσαρντ Μπάρτον και Ελίζαμπεθ Τέιλορ απόλαυσαν ένα ρομάντζο γεμάτο πάθος, σκάνδαλα, τσακωμούς και πανάκριβα φυσικά κοσμήματα. Και παρά τα πολυτελή δώρα που έκανε πάντα το βασιλικό ζεύγος του Χόλιγουντ μεταξύ του, ξεχωρίζει και με διαφορά το 69 καρατίων και σε σχήμα αχλαδιού Διαμάντι Τέιλορ-Μπάρτον, το οποίο σύντομα έγινε σύμβολο της επιβλητικής παρουσίας του ζεύγους στα events της οικουμένης. Η Τέιλορ το φόρεσε στα 40ά γενέθλια της πριγκίπισσας Γκρέις του Μονακό, ενώ σήμερα αξίζει πάνω από 1 εκατ. ευρώ. Όσο για την τύχη που έφερε στο ζευγάρι, την ξέρουμε όλοι. Αρκεί να αναφέρουμε ότι ο Μπάρτον αποκαλούσε στο τέλος την Τέιλορ «Ωκεανό», από την ικανότητά της λέει να πνίγει όλα τα άλλα στη ζωή του.
Διαμάντι Sancy
Το εντυπωσιακό Sancy των 55,23 καρατίων και με το χαρακτηριστικό απαλό κίτρινο χρώμα του έχει φάει βασιλιάδες και βασιλιάδες. Ινδικής -μάλλον- προέλευσης, το διαμάντι απέκτησε φήμη όταν ο βασιλιάς της Αγγλίας Ερρίκος Γ' αποφάσισε να το κοτσάρει στο στέμμα του. Ο βασιλιάς πάντα φορούσε κάλυμμα κεφαλής για να κρύψει τα λιγοστά του μαλλιά και το διαμάντι φάνταζε ιδανικό για τον σκοπό αυτό. Αφού πέρασε από βασιλική γενιά σε γενιά, το «δανείστηκε» κάποια στιγμή ο Ερρίκος Δ' για να χρηματοδοτήσει τον νέο στρατό του. Το διαμάντι δεν έφτασε όμως στον προορισμό του: ο έμπιστος του βασιλιά που το μετέφερε βρέθηκε αργότερα νεκρός και το διαμάντι ανασύρθηκε από την κοιλιά του πτώματος. Το Sancy πέρασε κατόπιν στην κατοχή πολλών μελών της αγγλικής και γαλλικής μοναρχίας, φέρνοντας κακοτυχία στους ιδιοκτήτες του. Σήμερα φυλάσσεται στο παρισινό Μουσείο του Λούβρου.
Διαμάντι Regent
Το Regent έγινε γνωστό όταν ο Ναπολέων το επέλεξε για να διακοσμήσει το σπαθί του: το «τέρας» αυτό των 140,64 καρατίων με τη γαλαζωπή απόχρωση προερχόταν από ορυχεία της Ινδίας, όταν ένας σκλάβος το έκλεψε κρύβοντάς το μέσα σε τραύμα του ποδιού του! Το 1792 όλα τα κοσμήματα του γαλλικού στέμματος εκλάπησαν και το Regent χάθηκε. Ο Ναπολέων κατάφερε ωστόσο να το ανακτήσει το 1801, όταν και αποφάσισε να το βάλει στο σπαθί του για να του φέρει λέει τύχη. Δεν χρειάζεται να το σχολιάσουμε αυτό. Λίγο μάλιστα πριν τον θάνατό του, ο Ναπολέων το εμπιστεύτηκε στη δεύτερη σύζυγό του, την αρχιδούκισσα της Αυστρίας, η οποία επέστρεψε χήρα στο πατρικό της και το διαμάντι περιήλθε έτσι σε αυστριακά χέρια. Ο πατέρας της αρχιδούκισσας το δώρισε κάποια στιγμή στη Γαλλία και σήμερα φυλάσσεται στο Μουσείο του Λούβρου, πλάι σε άλλα υπέροχα κοσμήματα.
Διαμάντι Hortensia
Κι αυτό το διαβόητο διαμάντι των 20 καρατίων έχει ναπολεόντεια καταγωγή και εξαφανίστηκε επίσης μαζί με τα άλλα κοσμήματα του γαλλικού στέμματος το 1792. Κι όταν ανασύρθηκε αργότερα πλάι στα άλλα «καμάρια» του γαλλικού θρόνου, έμελλε να χαθεί και πάλι από προσώπου γης το 1830! Το περίφημο κλοπιμαίο εντοπίστηκε όμως και επέστρεψε στον νόμιμο ιδιοκτήτη του, ενώ πλέον φυλάσσεται στο Μουσείο του Λούβρου, συνδεδεμένο καθώς είναι με την κληρονομιά του Βοναπάρτη. Και μάλιστα παρά το ψεγάδι του, λογίζεται ανεκτίμητο, καθώς πάνω του είναι συνυφασμένη όλη η γαλλική ιστορία (και μερικές «άλλες» ιστορίες φυσικά, καταραμένες!).
Το Αστέρι της Αφρικής
Το διαμάντι με το απίστευτο μέγεθος των 530,2 καρατίων(!) είναι επίσης γνωστό ως Cullinan I, καθώς κόπηκε από το αυθεντικό διαμάντι Cullinan των 3.000 καρατίων! Ο τεχνίτης μάλιστα το είχε μπροστά του για 12 ολόκληρους μήνες πριν νιώσει έτοιμος να προβεί στην «εγχείριση» κοπής του, που άφησε το Αστέρι της Αφρικής σε σχήμα δακρύου. Το καταραμένο διαμάντι έλκει την κακή του φήμη από τη συμπερίληψή του στο Βασιλικό Σκήπτρο της Συλλογής του Βρετανικού Στέμματος, η οποία φυλάσσεται πια πολύ καλά στον Πύργο του Λονδίνου.
Το Διαμάντι του Σάχη
Το διαμάντι ανακαλύφθηκε στην Ινδία γύρω στο 1450 και έχει έκτοτε γίνει σύμβολο της βασιλείας, των πολέμων αλλά και της ίδιας της ιστορίας της χώρας κατά τον 16ο και 17ο αιώνα. Το διαμάντι υφαρπάχθηκε, χάθηκε και ανασύρθηκε τρεις απανωτές φορές από τρεις διαδοχικούς σάχηδες της περιοχής, ενώ ένας από αυτούς, ο σάχης Jehan, αποφάσισε να σκαλίσει πάνω του τον κομψό τίτλο που ο ίδιος σκαρφίστηκε για τον εαυτό του: «κυρίαρχος του κόσμου»! Το διαμάντι πέρασε κάποια στιγμή σε ρωσικά χέρια: μετά τον φόνο μέλους της ρωσικής διπλωματικής αποστολής στην Ινδία το 1829, ο ηγεμόνας της περιοχής το πρόσφερε ως δώρο στο Κρεμλίνο για να κατευνάσει τα πνεύματα και να εξασφαλίσει τη μη βίαιη αντίδραση της Σοβιετικής Ένωσης. Κάτι που έγινε φυσικά, αν και η Ινδία έχασε οριστικά την ιδιοκτησία του καταραμένου διαμαντιού.
Διαμάντι Darya-ye Noor
Το ροζέ απόχρωσης διαμάντι με τα ρομαντικά παρατσούκλια («Ποταμός Φωτός», «Ωκεανός Φωτός» και τέτοια) και τα 182 καράτια βάρος αποτελεί το καμάρι του ιρανικού θρόνου. Ο πολύτιμος λίθος ανακαλύφθηκε στην Ινδία και παρέμεινε στην κατοχή ντόπιων μοναρχών γενιά τη γενιά. Όταν δεν κοσμούσε διαδήματα και σκήπτρα αυτοκρατόρων, φυλασσόταν στο Παλάτι Golestan. Όσο για τον τρόπο που απέκτησε τη διαβόητη φήμη του, ήταν η μακρά σειρά των ηγεμόνων με τη ζοφερή τύχη που του χάρισε τον όρο «καταραμένο»: κάθε σκήπτρο που κόσμησε έμελλε να προσκυνήσει νέο κατακτητή.
Διαμάντι Εύρηκα
Το ιστορικό διαμάντι ήταν το πρώτο που ανακαλύφθηκε ποτέ στη Νότια Αφρική, μια από τις χώρες με τη μεγαλύτερη παραγωγή διαμαντιών του κόσμου, έχει λοιπόν μια ξεχωριστή θέση στις συλλογές πολύτιμων λίθων του πλανήτη. Το διαμάντι ζύγιζε άκοπο 231 καράτια και ανακαλύφθηκε από νεαρό τσομπάνο στον Πορτοκαλί Ποταμό. Σύντομα όμως θα μεταφερόταν στην Αγγλία για την ενθρόνιση της βασίλισσας Βικτορίας και έκτοτε θα το συνοδεύει η φήμη της κατάρας. Το διαμάντι άλλαξε πολλά χέρια πριν αποκτηθεί τελικά από τον όμιλο διαμαντιών De Beers το 1967. Σήμερα είναι το καμάρι της μόνιμης συλλογής του Kimberly Museum της Νότιας Αφρικής, όπου και παραμένει εξέχον σύμβολο ενός από τους πλέον επικερδείς φυσικούς πόρους της χώρας.
Το Πράσινο της Δρέσδης
Η σπάνια πράσινη πέτρα σε σχήμα αχλαδιού ζυγίζει 40,7 καράτια και έχει πάρει το όνομά της από την πρωτεύουσα της Σαξονίας. Με καταγωγή από την Ινδία, αγοράστηκε από τον Φρειδερίκο Αύγουστο Β', γιο του ηγεμόνα της Σαξονίας Φρειδερίκου Αυγούστου Α', και κόσμησε τη μεγαλοπρεπή πόλη για σειρά ηγεμόνων. Την κακή του φήμη την απέκτησε βέβαια στην πορεία, έτσι στενά που είχε συνδεθεί με τους μονάρχες και τις όχι πάντοτε καλές τύχες τους! Σήμερα φυλάσσεται στο Albertinium Museum της Δρέσδης.
Διαμάντι Hope
Κανένα διαμάντι δεν είναι εξίσου διαβόητο και «στοιχειωμένο» με το διαβόητο Hope Diamond, το οποίο περιβάλλεται από αναρίθμητους μύθους, θρύλους και λαϊκές παραδόσεις. Το διαμάντι προερχόταν από την Ινδία και είχε ανέκαθεν τη φήμη ότι φέρνει κακό ριζικό στον ιδιοκτήτη του. Ο πρώτος γνωστός ιδιοκτήτης του ήταν ο βασιλιάς της Γαλλίας Λουδοβίκος ΙΔ', ο οποίος το αγόρασε από γάλλο έμπορο πολύτιμων λίθων και το έκοψε από τα 112 καράτια του αρχικού του μεγέθους στα 67, για να το χρησιμοποιήσει ως μέλος της Συλλογής Κοσμημάτων του Γαλλικού Στέμματος. Ο δεύτερος ιδιοκτήτης του ήταν ο επίσης βασιλιάς της χώρας Λουδοβίκος ΙΕ', ο οποίος το χρησιμοποίησε σε άλλο κόσμημα του στέμματος, αν και αργότερα θα εξαφανιζόταν κατά το πλιάτσικο της Γαλλικής Επανάστασης και θα παρέμενε εξαφανισμένο για 20 χρόνια, πριν αναδυθεί και πάλι το 1812 -κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες- και περάσει στην κατοχή του συλλέκτη Philip Henry Hope. Αφού άλλαξε μπόλικα χέρια συλλεκτών, το 1912 αποκτήθηκε από την Evelyn Walsh Mclean, η οποία απολάμβανε τις σκοτεινές ιστορίες που σέρνονταν ξοπίσω του και το φυλούσε σε ειδική κρύπτη μέσα στο στρώμα της. Την κατάρα του φαίνεται να έσπασε ο γνωστός κοσμηματοπώλης Harry Winston, ο οποίος το αγόρασε κάποια στιγμή και το απομάκρυνε από τα χέρια των ανθρώπων, δωρίζοντάς το στο Smithsonian Museum και δίνοντας έτσι τέλος στη μακρά σειρά των ιδιοκτητών του...